بهانۀ نوشتن

بهانۀ نوشتن من از روزی شروع شد که سری به چت روم ها زدم

چه جایی؟!!! چه آدمایی؟!!! بعضی ها اونقدر پست و رذلن که برای

ارضای خواسته هاشون هر کاری میکنن . بعضی ها اونقدر پاک و

معصوم که وقتی حتی یکی با احساسشون بازی میکنه آروم و بی صدا

میشکنن ولی چیزی نمیگن . فهمیدم حد وسطی نیست یا غالبی یا مغلوب.

کمتر کسی هست که واقعا دنبال یه همدم ... مونس یا حتی یه گوشه شنوا باشه.

آدم حیفش می یاد عجب دنیایی!! عصر تکنولوژی- اینترنت - چه تبادل افکاری؟!!

خنده داره نه ؟؟فکر میکنم درست مثل یه بازیه : یه طرف دخترا     یه طرف پسرا

آخر این بازی از الان معلومه آخه کسی رو بازی نمیکنه

حالا شما بگین منه دختر ۱۷ساله که نه میخوام غالب باشم و نه مغلوب چیکار کنم

خوشحال میشم اگه نظر دوستامو بدونم ........

گویند به هم مردم عالم گله خویش          پیش که روم من که ز عالم گله دارم؟؟؟؟؟؟؟؟

عشق خدایی

امروز بهانه نوشتن من با بقیه روزها فرق داره امروز میخوام از کسانی بنویسم که مظهر

عشق... جوانمردی معرفت و بالاتر از همه کسانی که یه خط بطلان...

بر همه دلبستگی های دنیا کشیدند شاید حدس زده باشین

حسین....زینب.....عباس....حتی تکرار این اسامی لذت خاصی داره

هر وقت دهه اول محرم میرسه حال عجیبی دارم هم خوشحالم هم دلگیر

خوشحالم چون می تونم خیلی راحت و بی واسطه حرف دلمو بزنم گریه کنم

و دلگیر از این که چرا بعضی ها غا فلند از درک عظمت واقعه کربلا

ولی با تمام این حرفا   رشادت عباس ..صبر زینب..خون حسین

و بالاتر از همه عشق حقیقی این معصومین دریایی از حکمت و معرفته برای همه ما

اگر چشم بصیرت داشته باشیم که به یقین میبینیم اگر بخواهیم:

چشم دل باز کن که جان بینی       هر چه نادیدنیست آن بینی

 فرا رسیدن ایام سوگواری اما حسین بر همه دوستان

هم مرهمت        هم موهبت      هم تسلیت باد

                                                                   

یادمان باشد

 

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد                    طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم

یادمان باشد اگر این دلمان بی کس شد               طلب مهر ز هر چشم خماری نکنیم

یادمان باشد که دگر لیلی و مجنونی نیست             به چه قیمت دلمان بهر کسی چاک کنیم

یادمان باشد که در این بهر دو رنگی و ریا            دگر حتی طلب آب ز دریا نکنیم

یادمان باشد اگر از پس هر شب روزیست             دگر آن روز پی قلب سیاهی نرویم

یادمان باشد اگر شمعی و پروانه به یکجا دیدیم      طلب سوختن بال و پر کس نکنیم

 ولی آخر تو بگو با دل عاشق چه کنم؟                یاد من هست طلب عشق ز هر کس نکنم

گو تو آخر که نه انصاف و نه عدل است و نه داد     دل دیوانه من بهر که افتاده به خاک

این همه گفتم و گفتم که رسم آخر کار                 به تو ای عشق تو ای یار به تو ای بهر نیاز

یاد من هست که د یگر دل من تنها نیست             یاد من هست که دیگر دل تو مال من است

یاد من هست که باشم همه عمر بهر تو پاک        یاد تو باشم و هر دم بکنم راز و نیاز

یاد تو باشد از این پس من و تو ما شده ایم         هر دو عاشق دو پرستو دو مسافر شده ایم

برای پروازی ابدی

با سلام خدمت دوستان عزیزم

از این به بعد به ما هم سری بزنید    خیلی خوشحال میشم

امیدوارم از مطالبم خوشتون بیاد